воскресенье, 23 июля 2017 г.

ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ ՆՄԱՆ ԳԱՆՁԵՐ ԷԼ ԿԱՆ





Վերջին տարիներին շատ է խոսվում Հայաստանի տուրիզմը զարգացնելու մասին, բայց փաստացի ինչպես կառուցում ենք մեր ներքին անցուդարձը, նույն կերպ վերաբերվում ենք այս ոլորտին։ Վերցնում ենք ինչ-որ երկրների փորձը և անկիրթ պատճեն ենք անում, ինչպես կրթությունը, տնտեսության զարգացումը և այլն: Մինչդեռ չենք հասկանում մի պարզ բան, որ յուրաքանչյուր երկիր ունի իրեն յուրահատուկ մշակույթը, դիրքը, բնական ունեցվածքը և հնարավորությունները: Տուրիզմը զարգացնել չի նշանակում շեշտել մի քանի տասնյակ վանքեր, բերդեր և գագաթներ և անմիտ շեշտադրում անել դրանց վրա: Չի նշանակում ցանկացած փառատոն վերածել կերուխումի կամ փարթիի: 
Այսօր մենք ձեռքից կորցնում ենք մեր թաքնված գանձերը, որոնք տարեց տարի ավելի վատ վիճակում են հայտնվում: Ոլորտի խնդիրները իջեցրել ենք հիգիենայի կետերի տեղադրման մակարդակի, լուրջ չէ հայե՛ր: Պետք է բացահայտել ու խնամել այն յուրահատուկ հուշահամալիրենրը, որոնք կարող են լուրջ հետաքրքրություն առաջացնել բոլորի մոտ, ընդհուպ մեր՝ հայերիս: Շատերն անգամ շփոթում են ներքին տուրիզմը ներգնա տուրիզմի հետ: Սնկի պես բուսնած տուրիստական կազմակերպություններից շատերը անգամ տեղյակ չեն, որ Հայաստանում Տուրիզմի կոմիտե գոյություն ունի:Եթե գիտակցում ենք, որ այս ոլորտը մեզ պետք է, ուրեմն, եկե՛ք խնդիրները ուսումնասիրենք ամբողջ խորությամբ և բերենք պատշաճ մակարդակի: Այդ ներուժը մենք ունենք: Պետք է ոչ թե ոլորտը իջեցնել շուկայական վիճակների, այլ ճիշտ հակառակը՝ բարձրացնել մշակութային աստիճանի, այսպես միայն կշահենք:
Այսօր գրող, հնագետ Վահան Տեր-Ղազարյանի խորհրդով ևս մեկ անգամ հետախուզեցինք այս թաքնված հրաշքը, որ փլուզման եզրին է, բայց համոզված եմ շատ շատերը չգիտեն անգամ, թե քարայրը որտեղ է գտնվում:


Комментариев нет:

Отправить комментарий